Yıllar önce henüz lisede öğrenci iken bir ajandaya notlar yazıyordum. Geçen gün çekmecede başka bir şey ararken elime geçti. Açtım ve karşıma o kısa özdeyişim çıktı. İlk denemelerimden..

Yaşamak her an biraz ölmektir, ölmek ise yeniden doğmaktır..

Şimdi yine düşünüyorum da gerçekten güzel demişim. Her geçen gün içimizdeki bir şeyler ölüyor. Bazen heveslerimiz, bazen duygularımız, bazen hedeflerimiz.. Ancak ne zaman içimizde bir şeyi öldürsek, yerine başka bir şey doğuyor; sevgi ölünce öfke, nefret ölünce sevgi, bir hayalin yerine başka bir hayal.. Hatta biz ölünce de bedenimiz farklı şekillerde doğada yeniden can bulacak, belki bir ağacın köklerini besleyecek belki de bir böceği. Böylece yaşam hep devam edecek, tabi biz onu yok etmek için bu kadar çok çaba sarf etmezsek.

28.05.2016 17:42